Hoi allemaal,

Sorry als dit bericht vol zit met fouten, er zijn toetsen verwisseld...

Gister zijn we na twee uur vertraging goed aangekomen in donker benin. Brice, onze contactpersoon, heeft ons vrij gegeven, dus we ,ochten zo lang slapen als we wilden. Dit betekende tot uiterlijk half negen, toen we wakker werden van alle bezigheid om ons heen. Een zwitsers meisje heeft ons een beetje de weg gewezen in het onverklaarbare huishouden dat uit heel veel mensen bestaat, inclusief op dit moment wel acht westerlingen bestaat. Na het ontbijd met stokbrood en chocoladepasta, zijn we naar de hoofdweg vertrokken. Zelfs op zondag zijn de winkeltjes langs de weg open, als is de bedrijvigheid vandaag veel groter. We vertraagden onze pas toen we ontzettend leuke afrikaanse muziek, wat zo van een cd afkomstig kon zijn, hoorden. Dat valt natuurlijk meteen op en we werden naar binnen gelokt door een mannetje. Er bleek een kerkdienst bezig te zijn die we natuurlijk mochten/moesten (toen we eenmaal binnen waren konden we ook niet meer weg) bijwonen. Het was een hele belevenis, met uiteindelijk een speech voor de hele kerk die braaf Bonjour zegt als jij ook Bonjour tegen ze zegt.

We wonen in een apart gebouwtje naast het enorme huis met twee verdiepingen en een dakterras. De Octave en Victoire zijn de gastheer en -dame en ze hebben drie hele schattige kinderen (tenminste, we gaan ervan uit dat het er drie zijn) die voortdurend aandacht zoeken en die ook krijgen natuurlijk van al die vreemde mensen.We aten pas o, half tien s avonds en we waren zo gaar als een overrijpe banaan, wat na het eten beter was, al zijn we toch meteen gaan slapen.

Vandaag zou onze introductie beginnen, dus stonden we braafjes om acht uut op, douchten we ons met een emmertje (wat zorgt voor veel waterbesparing, zouden we ook moeten intrduceren) en stonden we om half tien klaar om op de zemi-jan te stappen. Maar Brice kwa, ,aar niet en kwam maar niet en toen we zelfs voor afrikaanse begrippen lang hadden gewacht beslootten we maar om zelf actie te gaan ondernemen. Met hulp van Danielle, een amerikaanse, hebben we eerst naar Brice gebeld, die niet opnam, en toen heeft ze geholpen om een simkaart te kopen. We vonden ook een internetcafe maar die was vol, dus na omzwervingen zijn we terug gegaan.

Uiteindelijk zijn we met hulp van Gerard, ook een afrikaanse huisbewoner, hier terecht gekomen. Nu zit ella met een Ghanees te praten en ik typ dit. Internet is natuurlijk zeer traag en we hopen dat de computer niet crashed, maar nu stoppen wij. Uiteindelijk hebben we morgen de introductie en gaan we woensdag naar Bohicon, weer opnieuw mensen leren kennen!

Adieu nos amours :)