Op reis
Lieve allemaal,
Na wat negatieve berichten van mijn kant en positieve van Ella is het nu ook tijd voor mij om een positief verhaaltje te schrijven :)
De lessen met de jongens worden steeds leuker. Ik leg mezelf minder de druk op dat ik ze iets moet leren en dat ze maar gewoon zelf hun gang willen gaan. Als zij het leuk vinden om twee uur lang een tekst over te typen, prima, dan hoef ik minder lessen voor te bereiden. Ik stel allerlei vragen aan de jongens en ze vinden het duidelijk erg grappig dat ik me voor zulke dagelijkse dingen interesseer. Als voetbal liefhebber ben ik natuurlijk ook op de juiste plaats; dus dat is ook een gedeelde interesse. Ik vroeg vandaag of ze een voetbal hadden, maar dat wasniet het geval, wat raaris, omdat bij onze cadeautjes uit Nederland ook een voetbal zat. Watde directeur daar dan mee doet...
We zijn druk bezig met het maken van plannen voor volgende week. We hebben zojuist de directeur gemeld dat dit onze laatste week werken is en dat we gaan reizen. We gaanop zaterdag met de bus naar Cotonou, waar we op zondag de 50jarige onafhankelijkheid gaan vieren. Op maandag ons visum verlengen en dan nog maar zien wat we gaan doen. We kijken er allebei heel erg naar uit en ookal wordt de band met de kinderen sterker, toch is het werken nog niet onze fijnste dagbesteding.
Gister zijn we de hele dag in touw geweest. Eerst zijn we samen met Marjan (het belgische meisje) naar de markt geweest en hebben we weer stoffen gekocht. Daarna zijn we per motor naar een inheems dorpje geweest. En het wasecht ongelooflijk daar! De mensenwonen in huisjes van leem, zonder elektriciteit. De rode weggetjes in combinatie met alle groene bomen en struikenzijn heel mooiom te zien. Het is heel warmzonnig weer met prachtige stapelwolken.Het dorp kon echt zo afkomstig zijn uit het Afrika museum (of het afrika museum kon geinspireerd zijn door dit dorp). De kinderen wilden allemaal heel erg graag op de foto en vonden het geweldig om de foto dan op het schermpje te bekijken.Het is mooi om het echte leven te zien. Ons broertje was mee en het was echt heel erg duidelijk dat zelfs hier stadskindjes bestaan. Hij liep heelangstig rond.
De directeur van ons project heeft deze week nog een verrassing voor ons, maar wanneer wil hij niet vertellen. Het is weer iets met onze grote vriend de minister,de ambassadeur van duitsland, alle hoge juristen van Benin.. Wat wij daartussen de zoeken hebben? Ik ben in ieder geval erg benieuwd!
Aah de tijd van het internet zit er bijna op. We zullen snel weer schrijven :)
Veel liefs,
Eva
Reacties
Reacties
hoi!
leuk, spannend om nog even te gaan reizen! fijn om ook andere dingen te zien dan alleen je werkplek en de omgeving. heel bijzonder! dat klinkt heel mooi, die dorpen! gaaf hoor! geniet er van!
fijn dat de druk van de lessen af is....
liefs
chris
Lieve meidjes,
"Wordt het toch nog gezellig", zal ik maar zeggen.
Misschien moet Eva de directeur voorstellen om een voetbalteam te formeren, waarna hij een andere club jongens ergens uit de stad van een andere school kan uitnodigen. De thuisclub zorgt dan natuurlijk voor de voetbal. Als zijn zoontje, dat niet mee mag voetballen, gaat huilen, weten jullie waar die bal was gebleven.
"Leg neer die bal!" zeggen jullie en Eva gaat de wedstrijd natuurlijk fluiten. Of hangt het fluitje thuis in Nijmegen aan de sleutelbos?
Goed dat je wat ontspannen en laconieker tegen de dingen gaat aankijken, Eva. Als je dat kunt vasthouden krijg je nog enkele fijne dagen, want Afrika is zo mooi en de mensen zo kleurig in hun doen en laten. Laat het allemaal aan je voorbij trekken en sla het allemaal op in je herinneringen.
Over herinneringen gesproken: Herinner de meneer de minister en de ambassadeur van Allemagne aan het feit dat er zoiets bestaat als de verklaring van de rechten van het kind van ONU. Zeg maar dat volwassenen heel lief moeten doen tegen stoute kinderen, worden de kinderen lief en groot van en die krijgen op hun beurt weer lieve kinderen die helemaal niet geslagen hoeven te worden. Zo help je het slaan van kinderen de wereld uit, ook in Benin.
Goed, nog een paar dagen lesgeven - ook een recht van kinderen - en meer van Benin in jullie opnemen.
We houden contact!
Liefs.
Goed zo meiden, na hard werken is het tijd voor ontspanning.
Johan is erg benieuwd of er ook echte wilde beesten zijn in Benin, willen jullie eens rondkijken.....?
We wensen jullie nog veel plezier!
Johan en Marry
Lieve Eva en Ella,
Net jullie beiden verhalen gelezen… Klinkt heel goed; je op de leuke dingen richten, de doelen afbakenen en je niet laten ontmoedigen door de hiërarchie van deze samenleving en de traditionele systemen. Dát kun je niet veranderen en daarom in de put gaan zitten …, daar heb je zelf niets aan en is er ook niemand meer om in ieder geval enkele leuke ervaringen deze kinderen te bezorgen. Ze waarderen, aardig zijn en ze soms aan het lachen krijgen. Misschien zelfs een beetje inspireren, op het idee brengen dat je ook zelf iets in de computer kunt ontdekken… Ik denk dat jullie hiermee al heel wat hebben gegeven.
Ik vind het heel goed dat jullie de stoute schoenen hebben aangetrokken en de directeur hebben gemeld om in vervolg voor halve dagen te gaan werken. Zelfs een week voor het reizen gereserveerd! Jullie hebben goed de grenzen aangeven en daar heb je wat aan…
Die voetbalwedstrijd van Han vind ik een heel goed idee, ik zal het gezicht van de directeur wel even willen zien….
Straks genieten van jullie eigen ontdekkingsreis. Nog twaalf dagen in Benin… Ik hoop nog iets te kunnen lezen over jullie avonturen. In mijn gedachten zie ik jullie met een stapel mooiste stoffen op je hoofd over de markt te lopen en straks langs de douane in Brussel te balanceren…. :)
Heel veel groeten
Milena
hallo Ella,
hier een klein berichtje van oma wat beleven jullie daar veel. maar straks ben je wel een ervaring rijker. wat kan ik goed typen he??? Grapje :D
ella het allebeste en een behouden thuiskomst!!
een lieve groet en een kus van Oma
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
